ام-۱۵کارخانه‌های بلندگوهای اکتیو

۱. بلندگوهای کواکسیال را می‌توان بلندگوهای فول رنج (معمولاً به عنوان بلندگوهای فول رنج شناخته می‌شوند) نامید، اما بلندگوهای فول رنج لزوماً بلندگوهای کواکسیال نیستند؛

2. بلندگوی کواکسیال عموماً اندازه‌ای بیش از 100 میلی‌متر دارد، فرکانس پایین نسبتاً خوبی دارد و سپس برای پخش فرکانس بالا، یک تریبل نصب می‌کند.

۳. به طور کلی، اگر طراحی معقول باشد، محدوده فرکانس کل بسیار وسیع‌تر از بلندگوهای فول رنج معمولی است. بیشتر در خودروهایی با فضای کوچک استفاده می‌شود و الزامات کیفیت صدا نسبتاً خوب است یا در بعضی از مکان‌ها با فضای کوچک مونتاژ می‌شود.

بلندگوی فول رنج به بلندگویی با فرکانس‌های بالا، میانی و پایین یکنواخت و پاسخ فرکانسی وسیع اشاره دارد. بلندگوی کواکسیال، بلندگوی کواکسیال است، یعنی در همان محور، علاوه بر بلندگوی مید بیس، توییترهایی نیز وجود دارند که به ترتیب مسئول پخش تریبل و مید بیس هستند. مزیت این بلندگو این است که پهنای باند بلندگوی تکی تا حد زیادی بهبود یافته است، بنابراین می‌توان آن را یک بلندگوی فول رنج نیز نامید، اما ساختار آن نسبتاً خاص است و نقطه مشترک آن، بلندگوی فول رنج است.

کواکسیال دو یا چند شیپور است که به هم متصل شده‌اند و محورهای آنها روی یک خط مستقیم قرار دارند؛ فرکانس کامل شیپور است.

محدوده پاسخ فرکانسی بلندگوی فول رنج به خوبی بلندگوی کواکسیال نیست، زیرا بلندگوی فول رنج باید هم بخش تریبل و هم بخش بیس را در نظر بگیرد. بنابراین، تریبل بلندگوی فول رنج فدا می‌شود و بیس نیز فدا می‌شود.