اجزای صدا را می‌توان تقریباً از نظر سخت‌افزاری به بخش منبع صدا (منبع سیگنال)، بخش تقویت‌کننده توان و بخش بلندگو تقسیم کرد.

منبع صدا: منبع صدا بخش منبع سیستم صوتی است، جایی که صدای نهایی بلندگو از آنجا می‌آید. منابع صوتی رایج عبارتند از: پخش‌کننده‌های سی‌دی، پخش‌کننده‌های وینیل ال‌پی، پخش‌کننده‌های دیجیتال، تیونر‌های رادیویی و سایر دستگاه‌های پخش صدا. این دستگاه‌ها سیگنال‌های صوتی موجود در رسانه‌های ذخیره‌سازی یا ایستگاه‌های رادیویی را از طریق تبدیل دیجیتال به آنالوگ یا خروجی دمدولاسیون به سیگنال‌های آنالوگ صوتی تبدیل یا دمدوله می‌کنند.

تقویت‌کننده توان: تقویت‌کننده توان را می‌توان به دو بخش جلویی و عقبی تقسیم کرد. بخش جلویی سیگنال منبع صوتی را پیش‌پردازش می‌کند، از جمله اما نه محدود به سوئیچینگ ورودی، تقویت اولیه، تنظیم تُن و سایر عملکردها. هدف اصلی آن تطبیق امپدانس خروجی منبع صوتی و امپدانس ورودی بخش عقبی برای کاهش اعوجاج است، اما بخش جلویی یک رابط کاملاً ضروری نیست. بخش عقبی وظیفه تقویت توان خروجی سیگنال توسط بخش جلویی یا منبع صدا را برای راه‌اندازی سیستم بلندگو جهت پخش صدا بر عهده دارد.

بلندگو (بلندگو): واحدهای محرک بلندگو یک مبدل الکتروآکوستیکی هستند و تمام قطعات پردازش سیگنال در نهایت برای تقویت بلندگو آماده می‌شوند. سیگنال صوتی تقویت‌شده با قدرت، مخروط کاغذی یا دیافراگم را از طریق اثرات الکترومغناطیسی، پیزوالکتریک یا الکترواستاتیک حرکت می‌دهد تا هوای اطراف را برای ایجاد صدا به حرکت درآورد. بلندگو پایانه کل سیستم صوتی است.